Twijfel je over persoonlijke groei?
Of twijfel je of je bent gegroeid? Probeer eens uit te zoomen.
Soms heb je van die dagen.
Dat je het allemaal even niet zo zeker weet.
Dat je jezelf afvraagt of je wel zo bent gegroeid als je dacht.
(En nee, ik bedoel niet in de breedte of de lengte.)
Ik bedoel… vanbinnen.
In wie je bent. In hoe je kijkt. In wat je aankunt.
Soms begin je aan dingen die je niet afmaakt.
Soms maak je dingen af waar je daarna niks meer mee doet.
Soms begin je niet eens meer aan iets nieuws.
Soms duurt het even.
Soms duurt het jaren.
Dat kan twijfel zaaien.
En dan twijfel je over persoonlijke groei.
Je vraagt je misschien af:
Kom ik echt verder?
Of houd ik mezelf alleen maar bezig?
Maar wat als groei niet altijd zichtbaar is op het moment zelf?
Wat als het pas duidelijk wordt als je uitzoomt?
Als je durft te kijken naar de grotere lijn — in plaats van naar de ene dag die niet lekker liep?
Misschien ben je veel verder gekomen dan je nu kunt zien.
Misschien heb je onderweg dingen losgelaten die je ooit zwaar maakten.
Misschien is wat vandaag voelt als stilstand, eigenlijk voorbereiding op iets groters.
Groeien is niet altijd hard rennen.
Soms is het ademen.
Loslaten.
Vertragen.
Vergeten wat je dacht dat moest.
En ja, soms voelt het alsof je niet vooruitkomt.
Alsof je doelloos ronddraait.
Alsof je verloren bent.
Misschien vraag je je zelfs af: Ren ik ergens naartoe, of ren ik gewoon ergens vandaan?
(→ Lees ook: Ren je ergens naartoe of ergens vandaan?)
Misschien voel je je stuurloos.
Misschien twijfel je wie er nog aan het roer staat in jouw leven.
(→ Lees ook: Wie bestuurt jouw schip?)
Als je merkt dat je blijft hangen in twijfel over persoonlijke groei,
weet dan:
het is oké.
Twijfel hoort erbij.
Uitzoomen hoort erbij.
Soms moet je afstand nemen om te zien hoeveel je gegroeid bent.
Je hoeft het niet vandaag te zien.
Niet morgen.
Misschien pas over jaren.
Maar groei gebeurt.
Altijd.
Als je durft te bewegen.
En als je durft stil te staan.
Other Articles
